Maar weinig mensen kennen dit weekdier: Mesheft, Amerikaanse zwaardschede of scheermes. In het Latijn; Ensis directus Dit tweekleppige weekdier heeft verschillende namen. Het is eigenlijk een exoot. Door het lozen van ballastwater van grote vrachtschepen is deze mesheft vanuit Canada (Amerikaanse wateren) in Nederlandse kustwateren terechtgekomen.

De langgerekte gebogen schelp kan een lengte bereiken van 19 centimeter. Inmiddels heeft de Amerikaanse zwaardschede zich behoorlijk goed aangepast en overwoekert de exoot de kleine zwaardschede (Ensis ensis), die oorspronkelijk in onze kustwateren voorkomt. Vanwege de enorme hoeveelheden is er al enkele jaren sprake van een commerciële visserij op de Amerikaanse mesheft. Een handvol schepen vist afwisselend vanuit de Neeltje Jans, IJmuiden of Den Helder. Ofschoon een delicatesse, gaat, op een relatief uiterst geringe hoeveelheid na, de totale aanvoer linea recta naar Spanje en Portugal. Daar zijn ze verzot op alles wat uit de Noordzee komt. Nederlandse toeristen vertellen vaak enthousiast over de heerlijke paella’s die ze gegeten hebben, maar ze weten niet dat de zilte ingrediënten uit hun eigen vijver komen.

Op de stranden liggen ze soms bij bosjes. Veelal lege scheermessen. Een enkele keer halen meeuwen de laatste restjes visvlees uit de mesheft. Ze spoelen meestal aan na een storm en blijven dan een poosje op het strand bij de vloedlijn liggen. Creatievelingen gaan er soms mee aan de slag en maken een strandbed van lege mesheftschelpen. Eigenlijk is het betreurenswaardig dat we zo weinig weten van mesheften. In Nederland zijn ze beperkt beschikbaar bij visdetaillisten of op de markten in Rotterdam en Den Haag. Allochtonen kennen ze wel en weten ze ook te waarderen. Mesheften kun je rauw eten, net als oesters, met een beetje peper en citroenzuur. Je kunt ze ook even kort koken en dan in stukjes snijden en aan de salade toevoegen of in de wokpan met de rest verwarmen Het lekkerst is om ze te bakken. Eerst een laagje olijfolie met wat snippertjes verse knoflook in de pan en dat een paar minuten op een laag pitje laten staan. Daarna de rauwe en nog levende mesheften in de pan, deksel erop en een paar minuten het gas omhoog. Niet te lang, anders worden ze echt taai (ook bij koken niet te lang in de pan en weinig water gebruiken). Het resultaat is een smaakvolle mesheft, die net gaar is en bovendien al uit z’n schelp is gevallen. In de winkel van Simonis aan de visafslagweg liggen de verse mesheften regelmatig tussen de rest van de verse vis. Kortom, genoeg redenen om het eens te proberen. En nog supergezond ook. Op de foto is de verwerking van mesheften aan boord van de HA-36 te zien. Dit schip vist voornamelijk voor de Zeeuwse en Hollandse kust. Het bijvangstpercentage in de mesheftenvisserij is zee gering. (foto W.M. den Heijer)